Onze aarde was nog jong
Toen de mensheid hem besprong
En zo leefden zij tezaam in ach en wee
Ook al werd 'ie wel wat vuil
Hier een deuk en daar een buil
Verder leefden zij tezamen wel tevree
Al werd het haast een grote flop
Eén vinger op de rode knop
Maar toen zij men gelukkig: Stop
Als een molenpaard getrouw
Vloog hij om de zon voor jou
En zo zette hij ons nimmer in de kou

Is de aarde oud en grijs
En de zon raakt van de wijs
Leven hier op aard misschien geen mensen meer
Een ruïne van een stad
Die zijn portie heeft gehad
Rubber banden en een roestig oud geweer
De mensen nog bijtijds gevlucht
Daar ging al zo lang een gerucht
Straks vliegt die ouwe in de lucht
En de aarde vol verdriet
Schillen, dozen waar je ziet
Dat is alles wat de mensheid achter liet

Is de aarde oud en moe
Aan zijn laatste uren toe
Is het eventjes nog rustig voor zijn dood
Als de zon tot Nova bloeit
Zijn planeten wreed verschroeid
Blijft er niets meer over dan een handje schroot
Dan vliegen schepen daar heel ver
En zoeken zich een andere ster
Want niets is mensen toch te ver
Alles hier wat je nog ziet
Is een bord 'We zijn er niet'
Dat is alles wat de mensheid achter liet