Ergens ver in Paraquayos
Daar woonde eens een torero
Die, al doodde hij wel stieros
Dat niet deed met echt plezieros
Daar hij in zijn hart een lid was
Van de dierenbeschermingdas
Huilde soms heel de nachtos
En dan zei zijn vrouwtje zachtos

Malle vent, kom maar bij Rosa
Heb jij weer last van die stieros
Wat een klieros zijn die dieros
Malle vent, kom maar bij Rosa
Huil maar niet of Roos wordt boos, ja
Heb jij weer last van die stieros
Wat een klieros zijn de dieros
Malle vent, kom maar bij Rosa

Op een nacht weer, zo'n benarde
Kon ie het niet langer harden
En behuilde hij met tussenposa
De pyjama van zijn Rosa
Hij bezwoer toen van zijn levos
Zijn beroepos op te gevos
Hij had het toch weer benauwd ja
En weer suste hem zijn vrouwtja

Malle vent, kom maar bij Rosa
Heb jij weer last van die stieros
Wat een klieros zijn die dieros
Malle vent, kom maar bij Rosa
Huil nou niet of Roos wordt boos, ja
Huil nou niet, niet
Daar kan ik niet tegen
Hoe heb ik zo'n vent gekregen
Ohoh jij, ik ga weer terug naar mijn moeder
En zij ging heen, heen, heen
Die arme Rosa