Bij de dierenarts in de stadspraktijk
Zat 'ie te wachten met een doosje in zijn handen
Met daarin het vochtig bruine hamsterlijk
Hij knijpt zijn ogen toe waarin de tranen branden

Vandaag nog had 'ie met zijn kleine vriend gespeeld
Had 'ie zijn boterham met hagelslag met hem gedeeld
Had 'm gestreeld over zijn vale bruine vacht
En sliep 'ie bij 'm op zijn kamer, nog vannacht

Hij had het heus wel aangevoeld
Maar zijn vader zou het zelf nog wel eens leren
Dat je niet schamper lachen moet
Omdat het pijn doet
Als je een doodgewone hamster laat cremeren

Gisteren nog had 'ie 'm weer iets nieuws geleerd
Kon met twee pootjes aan een koordje blijven hangen
En af en toe at 'ie met boordevolle wangen
Hij had het allemaal van dichtbij bestudeerd

Hij had zorgvuldig elke dag de bak verschoond
Bewaarde elk blaadje sla dat over was;
Al had zijn vader dikwijls pesterig gehoond:
"Stop dat beessie vol, joh
Dat komt met Kerstmis goed van pas!"

Hij had het heus wel aangevoeld
Maar zijn vader zou het zelf nog wel eens leren
Dat je niet schamper lachen moet
Omdat het pijn doet
Als je een doodgewone hamster laat cremeren

Nu zit 'ie hier met zijn kostbaarste bezit
Hij drukt wanhopig de doos tegen zich aan
Daar komt 'ie aan, die vreemde dokter in het wit
Die zegt: "Joh, geef me die dode hamster maar"

Hij zegt verlegen: "Cremeert u hem al morgen?
Wilt u vannacht dan nog heel goed voor hem zorgen?"
Hij onderdrukt een harde snik, maar
Achter zich hoort 'ie het gehik en het gelach
Dat nauw'lijks werd verborgen...

Hij had het heus wel aangevoeld
Maar die mensen zouden het zelf nog wel eens leren
Dat je niet schamper lachen moet
Omdat het pijn doet
Als je je beste vriendje laat cremeren...


(c) Tineke Schouten