Er kwam een dag
dat wij besloten
al het oude weg te doen
op onze oude liefde na dan
alles aan de straat
en samen klonken we
op een nieuw leven

En toen jij daar zo vrolijk
met je stalen en je kleurenwaaiers
op het beton van onze kamer zat
vroeg ik me af of je ’t dan echt
niet weten zou
het niet aan alles voelen zou
dat ik ook jou had weggedaan 
dat ik een ander had

Je keek me aan
bekeek de waaier in je hand
en zei: gebroken wit
en je bent de kamer uit gegaan

En op de dag dat bijna alles
op de plinten na – gedaan was
de steiger die er al die maanden
had gestaan - eindelijk weg
de witte wijn al koud gezet
op een nieuw leven

En jij vanuit de badkamer
nog nat de gang op liep
waar ik ineengedoken maar wat
naar de grond te kijken zat
toen moet je toch geroken hebben
aan alles - aan de vage glimlach
om mijn mond hebben gevoeld
dat ik een ander had

Maar je bleef staan
keek naar de muur
en zei: daar moet iets vrolijks
daar wil ik vogels, daar wil ik
een Corneille tegenaan

En op de dag dat al het stof
was neergedaald en opgedweild
de schilder en de stukadoor betaald
een koude droge witte wijn ontkurkt
en jij vanuit de tuin
de serre binnen liep
toen bad ik maar dat jij niet
net nu alles klaar was
jij maar niet merken zou
niet ruiken zou
maar niet aan alles voelen zou
dat ik een ander had

Je keek me aan
en zei: waar nu de
bank staat
daar zou de tafel
moeten staan