Je hebt verdriet, schat. Je hebt pijn
Zeg me waar je pijn hebt
Vertel me waar de schoen wringt

Waarom je stem zo treurig klinkt
Hier ben ik, hoor je. Ik zou zo graag
Iets voor je doen

Je hebt verdriet, schat
Ik zie een loodzwaar juk, dat
Je blijkbaar helemaal alleen moet dragen

Die woorden die je zo verdrietig
Voor je uit zingt. ’t Is nog een wonder
Dat het ongeluk je niet met
Stomheid heeft geslagen

Wat? O, ’t is maar een musical?

Joh. ‘k Dacht dat je echt verdriet had
Dat je er helemaal doorheen zat
Nee, nu begin ik het te snappen

’t Is maar een musical!
Ja, nu je ’t zegt. ‘k Vroeg me al af:
Waarom zitten al die nichten er
Steeds doorheen te klappen?

En ik maar denken dat je pijn had, echt pijn
Maar ’t komt door die hoge noten
Je staat je hier in de geschiedenis
Van kom… hoe heet ze… in te leven

Wat of dat is? Geschiedenis?
Tja, dat ’s iets dat heel rekbaar is
En in dit geval toch op z’n minst wel in jouw
Voorbeeld is herschreven

’t Is maar een musical!’
Daar ben ik dan mooi ingestonken
Maar jij bent goed… joh, ik dacht
Die stort zich straks ook nog eens echt van dat balkon
Jij bent de musical, dat omhooggevallen kutwijf!
‘k Vroeg me al af: wat heb je toch
Opeens met Argentijnen en een klootzak als Perron?

Maar ’t is de  musical!
Nou ja, een musical, ’t is meer een
Trieste operette of een dunne opera
Maa, zeg die Che, die woonde daar toch 
Helemaal niet?

Die heeft trouwens ook mensen
Afgeknald, hoor
Dat was geen lieverdje hoor, maar jij kan een
Keel opzetten
Heel overtuigend. Nee echt, ik ging er
Helemaal in mee
Ik ging er helemaal in mee