Je zei dat er aan het einde van
Een soort van tunnel
Wit licht zou zijn
Waarin ik heel geleidelijk en pijnloos
Door engelen omgeven
Mijn leven zou verruilen
Voor een beter, voor een eeuwig leven

Je zei dat er misschien ook wel geen tunnel was
Maar dat de ziel haar stoffelijk omhulsel
een soort van zou verlaten
En dan in een, hoe zeg je dat
Luchtledig
Omdat dat je had gelezen
Dat de ziel niet echt verloren gaat
Maar vroeg of laat
Weer wordt herboren
In een ander wezen

Mijn lief
Niemand wil zonder elkaar
Ook wij niet
We bedenken van alles 
maar het is allemaal niet waar
Er is geen licht,
Ik heb nog geen engel gezien
Tot op heden ben ik volgens mij gewoon
Als ieder ander, doodgegaan
Opgehouden te bestaan

Je zei dat het misschien ook wel
Een soort van
Achterovervallen was
En dan een tuimelen
En dan in het heelal, als een geheel, 
als een schakel in de keten
Van een stelsel van sterren en planeten
Ach, je wist het niet
Je kon toch ook niet weten

Dat het een soort van anders is
Dan wij hadden bedacht
Dat het nou net precies dat is
Het overen  het uit en het voorgoed verdwijnen
De dood, de dood, waar we zo bang voor zijn

Mijn lief
We wilden niet zonder elkaar
Ook wij niet
We bedachten van alles
Maar het is allemaal niet waar
Er is geen licht
Ik heb nog geen engel gezien
Tot op heden
Ben ik volgens mij gewoon
Als ieder ander doodgegaan
Opgehouden te bestaan

Zo is het, en het is maar beter ook
Had ik dan eeuwig moeten leven
Ik ben gewoon een sterveling
Ik wil alleen nog wel even
Dicht bij jou, in jouw herinnering
Nog even
Dat ik nog even in je hoofd rondzing
Ik wil alleen nog even, nog even
Nog even, nog even...