Hoezo, zijn we gelukkig
Alsof ik niet weet
dat dit het niet kan zijn
Is dit geluk
Een stilstaand water
Een handvol dooie vis
Als dit het is 
Wees jij dan fijn gelukkig
En laat mij lekker tobben
Mijn hand is blijkbaar minder snel gevuld
dan die van jou
Staar jij maar naar je dobber
Hoezo - ik zeur
hoezo geduld

Ik vouw een bootje van papier
Ik duw het zachtjes van de kant
en zie het voor mijn ogen
nog even vrolijk doen alsof
en ja het kantelt en het zinkt
Éen ademtocht voor je verdrinkt
dat is geluk
gelukkig zijn-  dat is gelogen

Hoezo, de zon danst op het water
zie je dan echt niet
hoe ik naar adem hap
Gelukkig zijn er mensen die tevreden - gelukkig zijn met niets
Mensen zoals jij
Ik vind het knap

Ik vouw een bootje van papier
Ik duw het zachtjes van de kant
en zie het voor mijn ogen
nog even vrolijk doen alsof
en ja, het kantelt en het zinkt
één ademtocht voor je verdrinkt
dat is geluk
gelukkig zijn – da’s allemaal gelogen

Ik herinner me een vaag moment
Een vlaag van iets waarvan ik dacht
Dat dat geluk, dat dat geluk, dat dat geluk zou kunnen zijn
Één tel verliefd
en al meteen  pijn in mijn maan
Een doffe pijn tot op de dag van vandaag
Voor mij geen gezwijmel
Aan de waterkant
geen picknickmand
geen witte wijn
geen halve tonijn
boven een houtvuur
in de maneschijn
Ik wil niet, ik kan niet
Ik wil niet gelukkig zijn
Ik wil niet, ik kan niet, ik durf niet gelukkig te zijn
En ik wil ook wel eens “ze leefden nog lang en gelukkig” zijn

Ik ben een bootje van papier
je duwt me zachtjes van de kant
En ziet me voor je ogen
nog even vrolijk doen alsof
en ja ik kantel en ik zink
één ademtocht voor ik verdrink
dat is geluk
één tel
En het is alweer gevlogen