Wel, godverdomme
Kijk, nou wat een blomme
Ons moeder die sjouwde zich rot
Na veertig jaar slaven
Nou wordt ze begraven
Nou is ze kapot

Na jaren en jaren
Van kinderen baren
D'r lichaam verkromd en verzwakt
Een kuil in de smurrie
In razende hurrie
Poing
Weer dichtgesmakt

Een graf zonder zerken
Geen mis in de kerken
O moeder, berust in uw lot
Op aarde de pijnen
Maar boven daar zijne
Wij, kind'ren van God