Er breekt brand uit, Ergens in m’n hoofd.
Vlammen zo hoog als flats, Die nooit worden uitgedoofd.
Niet te stoppen, Al wat rest is as.
Ik zie, de puinhopen van alles wat hier ooit was.
Ik neem alles, en laat jou met de pijn.
Jij weet nog half niet, hoe erg ik kan zijn.

Er breekt brand uit, Ergens in m’n hoofd.
Vlammen zo hoog als flats, Die nooit worden uitgedoofd.

De open wonden, door al jouw zonden.
Ze blijven bloeden, als ik te dicht bij je blijf.
De open wonden, ze blijven zeer doen.
Ik blijf maar voelen.

Zie hier eens wat je had.
En wat je achterliet.
Ik gaf mijn hart en ziel.
Maar je deed me, veel verdriet.

Geen verhalen, die ik vertellen wou.
Maar ‘k hoorde d’r net nog een, en die ging over jou.
Denk maar aan me, huilend op je bed.
Wegkwijnend in verdriet, want ik ben nog steeds aan zet.

De open wonden, door al jou zonden.
Ze blijven bloeden, als ik te dicht bij je blijf.
De open wonden, ze blijven zeer doen.
Ik blijf maar voelen. 

Zie hier eens wat je had.
En wat je achter liet.
Ik gaf mijn hart en ziel.
Maar je deed me, veel verdriet.

Zie hier eens wat je had.
En wat je achter liet.
Ik gaf mijn hart en ziel.
Maar je deed me, veel verdriet.

Gooi je hart maar, door elke open deur.
Of tel de dagen, in je leventje zonder kleur.
Bel me nooit meer, al is de nood het hoogst.
Je weet als geen ander, wat je zaait is wat je oogst.

(Je weet toch wat je had, en wat je achterliet).
(Je weet toch wat je had, en wat je achterliet).
Je weet toch wat je had.
(Je weet toch wat je had, en wat je achterliet).
(Je weet toch wat je had, en wat je achterliet).

Je weet toch wat je had, en wat je achterliet.
Ik gaf mijn hart en ziel, maar je deed me, veel verdriet.
Zie hier eens wat je had, en wat je achter liet.
Ik gaf mijn hart en ziel, maar je deed me, veel verdriet.