Tussen het onkruid, de dorens en de distels
leeft een jongen die de wereld nooit zal zien
in de schaduw van de dorpskerk
ligt zijn leven en zijn land
 
elke morgen wordt hij wakker
als de klok nog vijf moet slaan
na een lange nacht vol zoeken
naar de zin van zijn bestaan
zijn moeder waste lakens
zijn vader is lang dood
en hij zweette en hij zwoegde
voor het water en het brood
 
Hij zegt kijk - kijk
hoe alles groeit
hoe zo weinig zonder moeite
zo groot en hemels bloeit
Hij zegt kijk - kijk
 
En in het donker in zijn dromen
had hij een stem gehoord
ze fluisterde m’n jongen
ploeg de akkers voort
en hij kijkt en ziet
en voelt hoe alles groeit
hoe zo weinig zonder moeite
zo groot en hemels bloeit
 
Hij zegt kijk - kijk
hoe alles groeit
hoe zo weinig zonder moeite
zo groot en hemels bloeit
Hij zegt kijk - kijk
 
Tussen het onkruid, de dorens en de distels
leeft een jongen die de wereld nooit zal zien