Het is weer lintjesregen , de vorstin en haar gemaal
Zijn vandaag weer zeer genegen onderdanen in de zaal
Te behangen met metaal

Ons behaagt het goud te geven aan de hoogste directeur
Die het personeel deed beven met zijn eeuwig slecht humeur
Ook een zeer bekwaam fraudeur

En de zilveren onderscheiding krijgt de adjunct hoofd kommies
Veertig jaar had hij de leiding zonder enig zweetverlies
"Ik ben er niet" was zijn devies

'T brons voor de onderwijzer , de conciërge krijgt het tin
De medaille in oud ijzer naar een nijvere boerin
Moeder van een groot gezin

Terwijl de lintjes nederdalen roept een man ver achteraan
Hou je lompen en metalen ik laat me niet tot ridder slaan
Want ik ben geen onderdaan !

Laat mij maar onderaan op jullie ladder staan
Die hele santekraam heeft voor mij afgedaan
Al zink ik in de goot , vernikkel van de kou
Al ben ik uit het lood , of staat mijn blik op grauw
Daar wil ik boven staan : ik ben geen onderdaan