Ik zag je en ik woog je
Je keek of ik zag
Je lippen nog hard dicht
Toen stroomden 
Toen stroomden je zoenen
Het duurde een nacht
En een dag

En toen het voorbij was
Wilde ik weg
En nauwelijks weg
Wou ik weer 
En nauwelijks weg
Wou ik weer 

Toen werd het zomer
En later, en later
Weer lente, weer zomer
Een herfst en een winter

De wind uit het noorden
De steenkou de dooi
De narcissenvelden

En weer  
Weer

In spleten van rotsen
Zat ik verscholen
Te denken 
Ik weet niet meer wat

In tuinen vol vogels
Liep ik te fluiten
Liep ik te fluiten
Te dromen
Ik weet niet meer wat

Kwam iemand je tegen
Een jager; hij joeg je
Een zanger; hij zong  je
Een koning; hij zette
Zijn kroon af

Maar mij

Moest jij ver zoeken, mij
Moest jij maar raden
O, maar raden
Greep je me vast
Had je mijn schaduw

En het werd avond
Van winter tot winter

Nu zijn de winters voorbij

Kwam iemand me tegen
De zon kwam me tegen
De maan zong me wakker
De sterren verslonden
Me levend

Maar jij
Jij

Kom ik je tegen, jou
Vallen de sterren
Zijn we weer thuis
En het wordt avond

En het wordt morgen
Van zomer tot zomer

Nooit gaan de zomers voorbij

We waren jong, we werden oud
Maar voor de liefde niet te oud
Lange liefde is een touw
Zevenmaal getwijnd

Neem de tijd voor liefde
Ogenblik voor eeuwigheid
Liefde, geef ons nog wat tijd
Een dag
Deze dag, voor liefde 
Deze dag, voor liefde 

We huren een wagen
En rijden naar meren
We vragen een zanger
Een jager, een koning

Ze komen met lieflijke
Dromen en dranken
Zo wordt het later
En later
Zomer
Zomer na zomer

Met knikkende knieën
En armen gevangen
Verdwijnen we
Door de deur uit het zicht

Achter de ramen
Staan nietige lichtjes

De dood in de verte
Jouw ogen dichtbij
De dood onder ogen
We weten geen verder
Wie leidden ons leven?
Wie wij?
Wie wij?

De dood mag ons roepen
Zijn kreet komt er aan
En dan, witte ruiter
En dan?   
En dan, witte ruiter
En dan?   
O, en dan, witte ruiter
En dan?