Zwervend door de straten
langs pleinen kan hij nooit de zon meer
Zien schijnen, schuilend in de schaduw
Trapt hij zijn zorgen voor zich uit
Niemand die hem hier iets wilt geven
Hij verloor zijn liefde, zijn leven
Maar zijn hart gaat open wanneer de stad haar ogen sluit

Want in de armen van de nacht
Kan hij weer dromen
Over een wereld waar geluk weer naar hem lacht
Ja in de armen van de nacht
Kan hij weer dromen
Over een dag waarop zij ooit weer op hem wacht

Hij heeft enkel zorgen
En vragen alles is te zwaar om te dragen
Niets meer dan wat kleren 
Een jas die om z'n schouder hangt
Alle dagen vult hij met drinken
Niemand om een glas mee te klinken
Geen mens die ooit zal merken
Hoe hij naar haar terug verlangt

Want in de armen van de nacht
Kan hij weer dromen
Over een wereld waar geluk weer naar hem lacht
Ja in de armen van de nacht
Kan hij weer dromen
Over een dag waarop zij ooit weer op hem wacht

Want in de armen van de nacht
Kan hij weer dromen
Over een wereld waar geluk weer naar hem lacht
Ja in de armen van de nacht
Kan hij weer dromen
Over een dag waarop zij ooit weer op hem wacht
Over een dag waarop zij ooit weer op hem wacht