Van die dingen
die je te lang met je meezeult
Als een mailbox die uitpuilt

Van die dingen
die je toch nooit kunt veranderen
Hoeveel je ook naar de maan huilt

Ik liet het achter
ergens langs de snelweg
Al die gedachten
kwamen in de berm terecht
Het is geen afval
en toch moest ik het kwijt
Ergens langs de snelweg

Dat ik me druk maak
om wat ze van me denken
Dat pompstation ben ik gepasseerd

Ik moest van alles
van mezelf en iedereen
Dat is nu omgekeerd

In de spiegels zie ik hoe ik was
Dat was ik ook, ook dat was ik echt

En aan de horizon zie ik hoe ik word
Ik ben mezelf ergens langs de snelweg