Eén keer teveel ben ik door jou bedrogen    
Eén keer teveel heb ik je niet doorzien
Ik zag je toch door veel te mooie ogen
’t Was niet reëel, ’t ligt in m’n aard misschien

Nu woon ik op een flatje, hier in de binnenstad  
Ik kom wel weer op adem, al heb ik mijn portie wel gehad
Ik woon nu heerlijk en ik heb van jou geen weet
Van wat je doet nog minder, ’t is beter dat ik jou vergeet

Eén keer teveel ben ik door jou bedrogen    
Eén keer teveel heb ik je niet doorzien
Ik zag je toch door veel te mooie ogen
’t Was niet reëel, ’t ligt in m’n aard misschien

Wat zou ik moeten zeggen als ik jou opnieuw ontmoet
Ik zou je vast negeren of zeggen: jongen het gaat me goed
Ik wil niet terug bij jou zijn, je kunt verdwijnen voor mijn part
Maar soms sluipt heel geniepig toch de twijfel in mijn hart

Eén keer teveel ben ik door jou bedrogen    
Eén keer teveel heb ik je niet doorzien
Ik zag je toch door veel te mooie ogen
’t Was niet reëel, ’t ligt in m’n aard misschien