Hij was een arme sloeber die woonde in een krot
Een stille, trieste kerel door iedereen verschopt
Hij woonde afgelegen, heel eenzaam met z'n hond
Maar niemand kwam eens buren omdat men hem anders vond

Want de eenzaamheid deed pijn, hij wou niet eenzaam zijn
Maar het leven krijgt de grootste mannen klein
Ja, die eenzaamheid deed pijn, hij wou niet eenzaam zijn
Maar het leven krijgt de grootste mannen klein

Hij deed in ouwe spullen, die knapte hij wat op
Maar niemand wou ze hebben, hij werd overal weggeschopt
Wie wilde hem vertrouwen, gaf hij die had verdiend
Hij .... er van over, met z'n vrouwen, kleine kind

Want de eenzaamheid deed pijn, hij wou niet eenzaam zijn
Maar het leven krijgt de grootste mannen klein
Ja, die eenzaamheid deed pijn, hij wou niet eenzaam zijn
Maar het leven krijgt de grootste mannen klein

Toen is z'n hond gestorven, men zag hem nu alleen
Maar niemand die hem aansprak, kwam hij er overheen
Hij heeft het nu begraven, een traan op iedere wang
Maar niemand die hem troostte, verdriet maakt mensen bang

Want de eenzaamheid deed pijn, hij wou niet eenzaam zijn
Maar het leven krijgt de grootste mannen klein
Ja, die eenzaamheid deed pijn, hij wou niet eenzaam zijn
Maar het leven krijgt de grootste mannen klein
Maar het leven krijgt de grootste mannen klein