’t Was op een nacht in Amsterdam
Daar op het plein kwam ik een zwerver tegen
Hij smeekte mij, heb jij wat geld?
Dan kan ik voor een nachtje uit de regen
Ik vroeg aan hem: heb jij geen huis?
Hij keek me aan, ‘k zag tranen in z’n ogen
En toen opeens vertelde hij, ik ben alles kwijt
Ik heb mezelf en mijn gezin bedrogen

Hij is de zwerver van Amsterdam
Die door de drank en gokken in de schulden kwam
Hij zwerft al jaren, hier door de stad
Heeft in z’n leven niet echt veel geluk gehad
Hij voelt zich eenzaam, heeft veel verdriet
Denkt vaak terug aan alles wat hij achterliet
Zijn vrouw en kinderen mist hij het meest
Ooh, wat is hij jarenlang toch stom geweest

Hij stelde zich toen aan mij voor
Verbaast bleef ik heel even naar hem staren
Ik zei: verrekt, ik ken je nog
Jij was mijn vriend in onze kinderjaren
Ik gaf hem geld, en sprak tot hem
Laat mij je helpen door je werk te geven
Hij zei: ik heb dit niet verdiend, dus laat me alsjeblief
De straat dat is m’n thuis, dat is m’n leven

Hij is de zwerver van Amsterdam
Die door de drank en gokken in de schulden kwam
Hij zwerft al jaren, hier door de stad
Heeft in z’n leven niet echt veel geluk gehad
Hij voelt zich eenzaam, heeft veel verdriet
Denkt vaak terug aan alles wat hij achterliet
Zijn vrouw en kinderen mist hij het meest
Ooh, wat is hij jarenlang toch stom geweest


Hij voelt zich eenzaam, heeft veel verdriet
Denkt vaak terug aan alles wat hij achterliet
Zijn vrouw en kinderen mist hij het meest
Ooh, wat is hij jarenlang toch stom geweest
Ooh, wat is hij jarenlang toch stom geweest