Ik heb gedronken
Met de dood op het leven
Samen doorgezakt totdat
De ochtend kwam
Ik zei "je moet me nog
Een jaar of dertig geven
Om te zeggen
Wat ik nu niet zeggen kan"

Ik heb gedronken
Met de dood op het leven
Ik heb geluisterd
Naar zijn eeuwenoud verhaal
Ik was alleen en om me heen
Zag ik degenen
Die niet meer
Op hun benen konden staan

Ik zag een vrouw
Verzonken in gedachten
Met de laatste, laatste ronde
In haar hand
En met de uitgelopen sporen
Van maskara
Rond de ogen
Waar het vuur niet meer in brandt

En zij, zij heeft gedronken
Zij heeft gedronken
Zij heeft gedronken
Zij heeft gedronken
Zij heeft gedronken
Zij heeft gedronken
Zij heeft gedronken
Zij heeft gedronken

Ik zag de ogen van een man
Die aan een vrouw dacht
Die hij door zijn eigen schuld
Is kwijtgeraakt
Verblind door het verlangen
Naar een vrijheid
Waarvan hij nu weet
Dat die niet bestaat

En hij, hij heeft gedronken
Hij heeft gedronken
Hij heeft gedronken
Hij heeft gedronken
Hij heeft gedronken
Hij heeft gedronken
Hij heeft gedronken
Hij heeft gedronken

De vrouw stond op
Ze deed haar jas aan
De man liep wankel
Aan ons voorbij
De dood die vroeg hem
"Kan ik helpen"
Toen keek hij om
Naar mij en zei

"Dit zijn vandaag
Mijn laatste klanten
Het wordt al licht
Dus ik moet gaan
Het was een niet geheel oninteressante avond...
... We zien elkaar
Dus...
Over pakweg dertig jaar"

En ik, ik heb gedronken
Ik heb gedronken
Ik heb gedronken
Ik heb gedronken
Ik heb gedronken

Ik heb gedronken (Op het leven)
Ik heb gedronken (Op het leven)
Ik heb gedronken (Op het leven)
Ik heb gedronken (Op het leven)

Ik heb gedronken (Op het leven)
Ik heb gedronken (Op het leven)
Ik heb gedronken (Op het leven)
Ik heb gedronken

Ik heb gedronken
Ik heb gedronken
Ik heb gedronken
Ik heb gedronken
Ik heb, ik heb, ik heb gedronken