Ik was ‘n kind en jij mijn pa,
Ik dacht niet altijd heel goed na,
Ik vocht voor ruimte,
Jij voor mij,
Jij was een muur,
Ik wilde vrij,
Dus ik duwde jou opzij.

Was je soms droevig,
Heb je spijt,
In die stiltes pa,
Ik wilde jou geen pijn doen,
En toch deed ik het altijd.

Je zegt niet gauw,
Ik hou van jou,
Maar ik zie het aan je lach,
Het is dan toch zo,
Dat ik lijk op jou,
Want ik praat heel de dag,
En toch heb ik tot nu gewacht,
Met heel m’n hart.

Ik hou van je pa,

Wat was je droom,
Wie is jouw rots,
Vraag ik te veel?
Maak ik jou trots?
Ik hoop van wel.

Heb je een hoop,
Of fantasie,
Is er een man die wij nooit zien?
Ik wed van wel.

Je blijft mijn reus,
En mysterieus,
Van eikenhout,
Want ik vond alles wat ik leren moest,
In je hart van goud.
Ik heb een pa,
Die stiekem van me houdt.