Versloeg ze allemaal de monsters onder bed,
Bevochten draken op het donkere plafond,
Je zei dat ik zonet,
Je leven had gered,
En superheld was wat je van me vond.


Om nooit meer te lossen,
Zo stevig op mijn hand,
Als de beste kan je houden van m’n bast,
Met die kleine sterke handjes,
Zo schoon en zalig mals,
Ongelofelijk eigenlijk hoe het past.


Maar als je slaapt,
Besluipen de tranen van geluk,
Me keer op keer,
Als je slaapt,
Voel ik de volmaakte,
Onvoorwaardelijke liefde,
Zonder meer.


Je lacht streepjes van je fonkelblauwe ogen,
Je eerste tanden die zijn nog parelwit,
Perfect afgelijnde wenkbrauwen,
Licht omhoog gebogen,
Zonder twijfel,
Mijn kostbaarste bezit.


Maar dat helse schreeuwen,
Het krijsen als een zwijn,
Het eten dat verspreid wordt op de vloer,
Nee je kent geen compromissen,
Nooit eens water bij de wijn,
Neem gewoon een voorbeeld aan je broer.


Maar als je slaapt,
Besluipen de tranen van geluk,
Me keer op keer,
Als je slaapt,
Voel ik de volmaakte,
Onvoorwaardelijke liefde,
Zonder meer.


Zo mooi, 
Zo mogelijk nog mooier,
Dat ongelofelijk moois ben jij,
Zo mooi, 
Zo mogelijk nog mooier,
Dat ongelofelijk moois ben jij,
Zo mooi, 
Zo mogelijk nog mooier,
Dat ongelofelijk moois ben jij,
Zo mooi, 
Zo mogelijk nog mooier,
Dat ongelofelijk moois ben jij.