ik hoorde geen applaus
na onze laatste scene
ook al speelden we beter dan tevoor

we kenden onze tekst
en die klonk zonder gène
elk woord kwam binnen
soms is het of ik ze nu nog hoor
ieder stuk kent z'n eigen finale
toch kwam het eind onverwacht
hebben wij een komedie gespeeld
waar niemand om lacht

want er klonk geen applaus
toen het doek voor het laatst viel
alles gegeven
ik gaf mezelf toch met hart en ziel
'k heb het altijd geweten
wilden wij het niet zien
hopend op een reprise

wie weet ooit een keer misschien

maar er klonk geen applaus
in een pijnlijke stilte
zouden wij afgaan
zonder succes
werd het licht gedoofd
'k heb het altijd geweten
wilden wij het niet zien
hopend op een reprise
wie weet
als het mag
misschien