Om even te verdwalen in die kleine zee van tijd.
Roekeloos te falen en dan al je remmen kwijt.
Om veel te snel te leven, veel te hard er tegenaan.
Om even weer een beetje te vergeten dat we ook weer verder moeten gaan.

Ik zou wel eens een keer een stapje verder willen gaan.
Gewoon dat laatste zetje waar een ander stil zou blijven staan.
En dan met eigen ogen zien wat ieder ander allang wist 
Dat was het niet waard, je hebt je doel gemist.
Het is beter spijt te hebben van de dingen die je hebt ondernomen.
Dan dat je met pijn in het hart tot de conclusie bent gekomen.
Dat als je nooit eens durft te voelen hoe het is om eens te falen.
Je nooit de zuiverste voldoening uit het leven zult gaan halen.

Om te verdwalen in die kleine zee van tijd.
Roekeloos te falen en dan al je remmen kwijt.
Om veel te snel te leven, veel te hard er tegenaan.
Om even weer een beetje te vergeten dat we ook weer verder moeten gaan.

Ik ben je nog meer gaan waarderen om de fouten die je maakte. 
Terwijl je zelf misschien zou denken dat je daardoor juist verzaakt. 
Maar in het woud van alle fouten lieverd sta je nooit alleen.
Bijzonder zonde is, werpen de eerste steen.
Om voor even te ontsnappen aan de alledaagse sleur. 
Om weer met zelfgekozen potloden je leven in te kleuren.
Met het risico om soms buiten de lijntjes om te gaan.
Maar met de zekerheid om midden in je leven te staan.

Even te verdwalen in die kleine zee van tijd.
Roekeloos te falen en dan al je remmen kwijt.
Om veel te snel te leven, veel te hard er tegenaan.
Om even weer een beetje te vergeten dat we ook weer verder moeten gaan.

Om te verdwalen in die kleine zee van tijd.
Roekeloos te falen en dan al je remmen kwijt.
Om veel te snel te leven, veel te hard er tegenaan.
Om even weer een beetje te vergeten dat we ook weer verder moeten gaan.

Verdwalen, verdwalen, verdwalen, verdwalen, verdwalen, 
Verdwalen, verdwalen!