Ze zit achter heur venster en stoffige gordijnen
Op een hoog verdiep stillekes weg te kwijnen
En beneje op de straat gaat iedereen voorbij
Der is niemand die is nor boven zie of zelfs ni eens opzij
Want wie oud is weurd vergeten en telt ni meer mee
die is traag die is versleten da weurd toch soms gezee

Heuren TV om zeven uur sta stillekes te spele
Mor die misere gaat oep den duur ook wa rap vervelen
zelfs het weerbericht valt tegen, amper ne graad of tien 
heur gezicht hee al jaren de zon ni meer gezien
die schijnt alleen mor in heur dromen van ne lank vervloge’n tijd
mor oek die herinnering, geraakt ze stilaan kwijt
 
Ik vraag mij soms toch af, ja, ik denk der soems toch aan
Assek oud zen en versleten, hoe zal ‘t met mij vergaan
zullen mijn kinderen mij vergeten, zullen mijn vrienden der nog zijn  
of zit ‘k dan alleen op een hoog verdiep achter een stoffige gordijn