weet je nog hoe wij verleden jaar
twee weken lang aan zee logeerden
weet je nog hoe wij toen met elkaar
twee weken de liefde deelden
we lagen uren op het strand
kastelen bouwen in de regen
wij lachten omdat elk kasteel
met elke toren, elk kanteel
door eb en vloed werd omgewoeld
en door de zee weer weggespoeld

een zandkasteel, al is het nog zo mooi
is vroeg of laat aan ondergang ten prooi,
het glijdt als zeezand op het strand
zo door de vingers van je hand

nu loop ik in mijn eentje langs de zee
alleen waar duizend mensen komen
nu denk ik in mijn eentje aan ons twee
en onze weggespoelde dromen
ik zie de schelpen in het zand
en tussen wrakhout op het strand
de resten van een oude kasteel
maar zonder toren of kanteel
door eb en vloed haast uitgewist
en dat door niemand wordt gemist