och moeder, gaan we eens varen met de Wilford
nen boot zoals der naa geen nie meer zijn

in 1857 kwam de stoomvaartmaatschappij
en vaarde langs het Schel' heel wat gemeentekes voorbij
met Antwerpen in zicht wier z'in Temst hier opgericht
't anker van den eersten boot wier in augustus opgelicht
'k was maar een jaar of 10 
en 'k had nog nooit gene stoom gezien
alleen den damp van moeder heul strijkijzer
maar 'k hoorde overal babbelen over die grote Wilfordboot
'k Zei moeder, die moet ge mij toch eens wijzen

och moeder, gaan we eens varen met de Wilford
nen boot zoals der naa geen nie meer zijn
 
zo'n 50 jaren later lagen zes boten aan de dijk
de kaai die moest nog komen 't was nog proper Scheldeslijk
de toeristen aten paling, keken bewonderend naar de brug
maar na den eersten oorlog kwamen drie boten niet meer terug
na veel van mijn gezaag kwam voor mij die grote dag
daar was die schonen droom, ja, die wereld vol van stoom
'k had iedere centiem, ja elke frang gespaard
die schone dag die heb ik heel mijn leven lang bewaard

en zo gingen we eens varen met de Wilford
nen boot zoals der naa geen nie meer zijn

maar stoom mijn beste mensen is lang niet modern genoeg
ze zwierden het vervoer stilaan over een andere boeg
de tram, de bus, de automobiel die reden tenminste rap
zo werd de Wilfordboot een te kostelijke grap

en zo lieten ze de Wilford dan maar varen
maar ook 't gelukkig leven van de mens
want hoe rap dat wij ook zijn, we moeten ons weren
en de Wilford is terug mijnen grootsten wens
 

© tekst en muziek: Marc Hauman