Net nog at ze uit het handje
Van een bloemgejurkt kind
Korstjes brood en oude kapjes
Honderd kruimels in de wind
En de zon scheen in het water
En de zon scheen op het groen
En zij dompelde zich onder
In een eindeloos seizoen

Daarna kalm een rondje zwemmen
Ter vertering van het spijs
Even langswippen bij moeder
Want dat stelde ze op prijs
En dan strakkies nog een dutje
Wat zij alle dagen deed
Met haar snavel in haar veren
Even weg van de planeet

Maar die middag liep het anders
Met de stroming meegevoerd
Kwam daar nogal onverschrokken
Een vrij energieke woerd
Hij leek speels en levenslustig
Wat haar monter kwaken deed
Tot hij ijskoud plaats wou nemen
Op haar beige verenkleed 

Nou, ze maakte dat ze wegkwam
Maar hij spatte door de plas
Ze ging angstig kopje onder
Maar zo listig als hij was...
O, ze voelde hem zijn gang gaan
Op haar rug en in haar zij
Pas na uren, dagen, maanden
Leek het eindelijk voorbij

Na een dag of dertig broeden
Kroop een eendje uit een ei
Dat de toekomst tegemoet zwom
Opgewekt en fris en blij