Ze zegt...Ze zegt me: "kent ge dat gevoel van..."
"Ge staat er alleen voor"?
Ik ben niet de boeman...
Sorry als het me teveel word.
Ge moet me loslaten...Ik moet mezelf oprapen...
Ben door een paar trappen een paar trappen naar beneden gestuikt, ik ben leeg, ik moet opladen.
Dan kom ik opdagen.
Bruggen opbouwen. 
Zalen opblazen.
Zo van hij kill't zonder opblazen, sorry baby, ik moet.
Ik kan niet anders, sorry baby, ik moet.
Ik moet - mezelf even heruitvinden, ik 
ben niet wie ge denkt, ge moet m'n muil niet meer zien als ik -
de skeletten uit de kast haal.
Ik weet het, 't is pas uit maar ik pas aan.

Het spijt mij.
Het spijt mij.
Het spijt mij.
Alle pijn die ik u aandoe.
Het spijt mij.
Het spijt mij.
Het spijt mij.
Alle pijn die ik u aandoe.

Ze zegt me: "kent ge dat gevoel van... hier ga ik voor, dit is het, ik weet het zeker"?
"Ja ik weet wat ge bedoelt hon". "Wel, waarom kunt ge dat gevoel niet met mij delen?".
Ik ben gewoon niet daar. Maar daarom ben ik niet niet daar voor u.
Dus natuurlijk kunt ge me zien, maar eerlijk gezegd, neemt ge beter afstand voor nu.
Nee, ik ben hem niet, ik ben hem niet, geloof me.
Hij loopt nog ergens rond.
En net als de gedachte dat het niet erger kon, passeert hij wel. Geen twijfel, nee.
Ik heb geen spijt van ons.
Kijk terug op een mooie tijd van ons.
Tot het einde was ik u trouw. Ik wou niet eindigen in berouw. 
Maar toch, het spijt me.

Het spijt mij.
Het spijt mij.
Het spijt mij.
Alle pijn die ik u aandoe.
Het spijt mij.
Het spijt mij.
Het spijt mij.
Alle pijn die ik u aandoe.

Ook dit nummer dat ik over u schreef.
Want ik vraag me af: ga ik hiermee over de schreef?
Uw familie en vriendinnen vinden me misschien een smeerlap.
En zeggen u: "waarschijnlijk ging hij met z'n nieuwe vlam al vreemd", maar
ik ben niet die jongen.
Ik wil geen zout strooien in open wonden.
Ik wil oprecht zeggen dat het me spijt en onze breuk een plaats geven.
Hopelijk kunt ge dat van me aannemen.
Maar aannemelijk is het wel als ge kwaad zijt.
En niet meer weet wat te geloven, na alles wat gij
van mannen te verduren kreeg, Alle hartpijn.
Kan ik van meespreken, ik weet hoe het kan zijn.
Ik weet hoe het voelt. Geen zin meer in leven alsof uw leven geen zin heeft.
En das ni voor even, weet ik. Maar ook niet voor eeuwig, nee.
You'll be fine...
Eens dat ge mij laat gaan, het spijt me

Het spijt mij.
Het spijt mij.
Het spijt mij.
Alle pijn die ik u aandoe.
Het spijt mij.
Het spijt mij.
Het spijt mij.
Alle pijn die ik u aandoe.