ut waas 12 aor in venlo ut waor tied um naor hoes te gaon,
toen emus zei heej laup us mei ut is heej nog neet gedaon.
ik keek och aan en ik schrok dervan ik had och jaore neet gezeen,
geej waar unne mooi net zoe mooi als toen gans in ut begin.

op ut kerkplein in venlo zag ik och veur den ierste kier,
de wind dae weide daor eur haor en ik zag ut gevoor.
ik zag mien hand al in eur hand en doog loop daor loop daor,
onderweag heb ik mich zelf verteld ut waas neet mier als ein blaad det velt.

un blaad det velt en ein book geit dich maar wat bleef was och gezich,
overdaag de zon en snachts de maon ik kos och oege neet weerstaon.
ik dooch mier aan och dan aan michzelf ik dooch dage aan ein stok,
wat is dit nou moeie vrouw dit is weggegoeit gelok.

en snachts in bed dan slaop ik net kump geej opbezeuk beej mich,
mien bed is kalt mien kamer kalt en ik droom haar naar staal.
en geej ziet zacht als dons als vacht ik drei mich um och heer.
en um och heer weer ik weer en droem mien moeiste zin.

tevuul gedoch te lang gewach ik ging door op halve krach,
der bleef nix mier over van dit schip ut dreef langzaam tot ein stip.
tot ein puntje aan de horizon op eine oceaan zoe groet,
ik heb alles overboort gegoeid den haven dae kwaam noeit.

ut waas smerges vroeg in venlo hoeg tied um naor hoes te gaon,
geej keek mich aan en ik keek och aan zoe van kiek os heej now staon.
ik pak och hand en ik lachte want och gezich en oche naam.
en hoe geej keek och haor wegstreek toen de zon aan de hemel kwaam.


(c) Rowwen Hèze