Sa’n tweintich drege jierren isolearsel
De lilkens op de ûnmacht makket blyn
Myn tiid is kaam, ik fjochtsje oant ik deafal
Earst nim ik Manhattan, dêrnei komt Berlyn

‘k Wurd oanstjoerd troch in teken fan de goaden
‘k Wurd oanstjoerd troch myn öfkomst fan lang lyn
‘k Wurd oanstjoerd troch in stik as tsien geboaden
Earst nim ik Manhattan, dêrnei komt Berlyn

Wy koenen dochs sa aardich wêze mei elkoar
Do hast dyn sjarme, djoere klean en dyn ferstân
Mar wat streekrjocht fan dy of rydt oer in sydspoar
Dat witsto, dat witsto, dat witsto, dat is dy âlde bân

Oh do fûnst my sa begrutlik,
No binst benaud dat ik winne kin
Do hast de kaai yn dyn hannen,
Mar dyn wjerstân is te min
Ik bin al nachten yn gebed, ’t wurdt tiid dat de reis begjint
Earst nim ik Manhattan, dêrnei komt Berlyn

Dyn moade is it paad al jierren bjuster
Ik hâld net fan dyn drugs yn dizze scene
De wraak is foar watst dien hast mei myn suster
Earst nim ik Manhattan, dêrnei komt Berlyn

Wy koenen dochs sa aardich wêze mei elkoar
Do hast dyn sjarme, djoere klean en dyn ferstân
Mar wat streekrjocht fan dy of rydt oer in sydspoar
Dat witsto, dat witsto, dat witsto, dat is dy âlde bân

Tank noch, foar watsto my destiids bean hast
It kistke, mei fioele en fjoer deryn
Ik brûk it al in skoft, oant ik der stean moat
Earst nim ik Manhattan, dêrnei komt Berlyn

Tink oan my, ik hâld sa fan dyn keunsten
Tink oan my, ik wie dochs wier net min
Mar de striid begûn, no bin ik in meunster
Earst nim ik Manhattan, dêrnei komt Berlyn