Er is een stoet van proletaren
Met feestmuziek voorbij gegaan
Maar wat ik hun wil openbaren
Dat kan alleen de roffel slaan
Dat kan alleen de trommel geven,
De straffe ransel op het vel ...
De stoet is keurig stoet gebleven
Tot in de poorten van de Hel! 

Ik heb mijn vlag niet uitgevouwen ...
Die fiere, laaie erfenis
Kan in haar drift de toon niet houen
Op 't feest dat zo verschoten is.
Er zijn wat doeken uitgespannen,
Er heeft wat ziekig rood gewiekt ...
Dat heet 1 mei! O, Marianne,
Een opstand die naar kamfer riekt!

Ik wilde graag een meilied geven
Voor jou, Marian en vrolijk zijn,
In boezeroen - dat is om 't even,
Maar wat eronder klopt doet pijn.
Doet pijn, Marian, niet te verdragen,
Een beukend hart dat jankend muit
En ontgoocheld nog wil jagen
Naar jou ... naar jou ... naar jou, mijn bruid!