Mijn vader zei: de Noordenwind
Verstuift het hoge duin bij Scheveningen
Bij Scheveningen zo hard, m'n kind, dat je niet weet of 't stuift
Of dat de zee het voorwaarts schuift
Het is die wind die met zijn adem - noord
In de ogen boord van man en kind
En die zijn klokkenspel van noorderkou
Doet tink'len in hun ogenblauw

Mijn vader zei: de Noordenwind
Doet de aarde kantelen rond Gent en Brugge
Rond Gent en Brugge blaast noord de wind
En woelt de aarde bloot rond de trotste schoot van Gent en Brugge
De meisjes hier schenkt hij een kalme blik
Van stadjes oud en winterkoud
Hun breekbaar haar klost hij met stramme hand
Tot Brussels kant, tot Brussels kant

Mijn vader zei: de Noordenwind
Scheidde het oude land tussen Zeebrugge
Tussen Zeebrugge blies noord de wind
En scheurde 't oude land
Tussen Zeebrugge en Engeland
En Londen is niet meer als voor die vloed
Het bolwerk dat Brugge behoedt
Maar werd een buitenwijk van Brugge
Verzonken in de Noordzeevloed

Mijn vader zei: de Noordenwind
Zal straks mijn zielloos lijf ter aarde dragen
Hij neemt mij mee, de Noordenwind
En draagt mij tot aan zee begraaft me aan de rand van 't strand
En Noordenwind maakt mij straks kapitein
Van een wering die de golven breekt
De Noordenwind maakt van mijn lijk een dijk
Die jullie warme tranen breekt