Natuurlijk wordt alom gestreden en zwijgt voor velen de muziek
Als tederheid is overleden en de illusies zijn doodziek
Natuurlijk laat zich alles kopen voor wie er maar het meeste biedt
En worden bloemen stuk gelopen
Maar een vriend zien huilen kan ik niet

Natuurlijk hebben wij verloren en wacht de dood ons op het eind
Met onze schouders ver naar voren staan wij nog amper overeind
Natuurlijk ben ik vaak bedrogen en liggen vogels in het riet
Die voor het laatst hebben gevlogen
Maar een vriend zien huilen kan ik niet

Worden er steden stuk gesmeten door kinderen van vijftig jaar
Dan wordt het leed weer gauw vergeten
Voor nieuw verdriet voor nieuw gevaar
En de stations vol met verdwaalden al te ver heen voor elk verdriet
Geen enkele waarheid die het haalde
Maar een vriend zien huilen kan ik niet

Natuurlijk spiegels zijn integer geen moed genoeg om jood te zijn
Niet elegant genoeg voor neger, geen licht alleen maar valse schijn
In eigen kilheid zo gevangen
Dat men voor liefde zich verschuilt
Zo aan het eind van elk verlangen
Maar dan een vriend te zien die huilt...