Reeds lang had ik mijn vrouw beloofd naar Amsterdam te gaan
Zo’n belofte die maakt schuld en diende eindelijk vervuld
 Zo kwam d‘r na lang wachten ook de blijde morgen aan
En om dat ik er nu niet meer van buiten kon
Ging ik in vredesnaam op weg naar het station
En gezellig en tevree gingen de kindertjes ook mee
Jantje, Keesje, Aaltje, Nel met zo’n lam verhuizersstel
Bovenop m’n nek daar hing onze jongste lieveling
Achteraan m’n vrouw, m’n Wiesje met het karrebiesje
 
Zo kwamen wij toen aan ’t station en ik vroeg aan ’t loket:
“Derde Amsterdam, meneer! Zes retours voor heen en weer”
De kaartjesman zei: “Beste vriend, ga jij maar weer naar bed
Zie maar dat je een andere keer het reisje maakt
Want vandaag heeft overal de spoor gestaakt”
Ik zei: “Verdikkie, dat is lam! Één keer wil ik naar Amsterdam
Ik sta met al mijn kinderen hier, zelfs het kleinste mormeldier
Ik heb mijn hele lieve leven door, nooit gezeten in het spoor
En nu ik een reisje wil gaan maken, gaan ze staken!”

M’n vrouw zei: “Kijk daar gaat de chef, die met z’n rode pet”
Als een pasgevangen beer liep die kerel heen en weer
Ik dadelijk naar de chef toe en ik vroeg beleefd en net: 
“Wanneer gaat naar Amsterdam de eerste trein?”
“Hm, hm”, zo zei ‘ie, “’t zal wel overmorgen zijn”    
Ik zei: “Leen me alsjeblieft dan maar een oude locomotief
Stoken kan m’n oudje wel, die steekt thuis ook als de hel”
“Ja”, zo zei m’n schattebout, “geef maar een bossie kachelhout
Dan zal ik het vuur aanmaken. Laten ze maar staken”  

Ze leenden me geen locomotief. Ik riep de inspecteur
De inspecteur zei dan: “Hm!, Hm! Hm!” en de chef zei: “Hm!, Hm!, Hm!”
“Zeg, kan ik nog naar Amsterdam?”, vroeg ik een conducteur
En de conducteur zei: “Hm!, Hm!, Hm! O zoo”
En toen ging ik ‘t maar 's vragen op 't bureau
Toen ik op ‘t bureau daar kwam en vroeg: “Kan ik nog naar Amsterdam?”
Zeiden ze allemaal: “Hm!, Hm!, Hm!” toen zei ik ook maar: “Hm!, Hm!, Hm!”
 Heel ‘t  personeel was stom, ik zei: “Ik kom later wel weerom”
Dan zal ik de reis wel maken als ze niet meer staken