Het zal zo’n twintig jaar geleden zijn
‘t was op het scheveningse strand
Ik weet niet hoe we daar gekomen zijn
Maar ik hield plotseling jouw hand
Vast als een huis en vast als een huis

Stond dat ik mijn hart verloren had
Het lag getekend in het zand
En dat er iets heel moois geboren was
Daar op het Scheveningse strand

Ik ben het nooit meer vergeten
Ik denk nog elke dag aan jou
En ik heb altijd geweten
Dat op een keer mijn tijd wel komen zou
Want jij bent bij mij gebleven
In al mijn dromen zie ik jou
Tot het moment me wordt gegeven
Dat ik je eindelijk vertellen kan
Hoe veel ik van je hou

Buiten jou de sterren en de maan
Niemand gezien niemand gemist
Alleen de zee heeft ons daar weg zien gaan
En alle sporen uitgewist
Maar vast als een huis, vast als een huis

Stond dat ik mijn hart verloren had
Het lag getekend in het zand
En dat er iets heel moois geboren was
Daar op het Scheveningse strand

Ik ben het nooit meer vergeten
Ik denk nog elke dag aan jou
En ik heb altijd geweten
Dat op een keer mijn tijd wel komen zou
Want jij bent bij mij gebleven
In al mijn dromen zie ik jou
Nu het moment me is gegeven
Dat ik je eindelijk vertellen kan
Hoe veel ik van je hou

Want jij bent bij mij gebleven
Ik slaap nu elke nacht naast jou
Nu het moment me is gegeven
Dat ik je eindelijk vertellen kan
Hoe veel ik van je hou

Dat ik je eindelijk vertellen kan
Hoe veel ik van je hou