Het lied van de walvis
kwam over zee
Het sprak van Atlantis
en voerde zijn oerkracht mee
Ik hoor de eenzaamheid van planeten
diep in zijn stem
Een klank al zo lang vergeten
heb ik weer herkend

Ik volgde de jagers
hun rode spoor
De schutters en de slagers
de hel van de walvismoord
Het schuim verdween van het water
Maar ik bleef op zee
Te wachten vroeger of later
de wraak van het beest

Uit de golven
rond mijn boot
doemt het op
Als een maan zo groot
Verbijsterd door zijn vertrouwen
sprak ik hem aan
laat al wat hij heeft behouden
voor het eeuwig bestaan

Al zijn gratie
al zijn kracht
Uit de zeëen bijeen gebracht
Verbijsterd door zijn vertrouwen
sprak ik hem aan
Laat al wat hij heeft behouden
Voor het eeuwig bestaan

Het lied van de walvis
kwam over zee
Het sprak van Atlantis
en voerde zijn oerkracht mee


(c) Rob De Nijs