't Is zaterdagavond, tien over zes
Het gezin zit aan tafel, pa ontkurkt er een fles
Hij merkt dat zijn zoon vreemd naar hem kijkt
Deed hij iets verkeerd of iets wat er op lijkt
Want plots roept zijn zoon
Op bijtende toon

Klootzak

Pa voelt zich vernederd, voelt zich bekocht
In één, twee seconden zijn reputatie op de tocht
Eerst dacht hij nog even: ik versta het verkeerd
Dergelijke taal heb ik mijn zoon nooit geleerd
Maar het dreunt in zijn kop
Het houdt maar niet op

Klootzak

Goed dat de buren het niet horen
Goed dat zijn vrienden dit niet zijn

Paniek in de tent, de zoon rent er vandoor
"Dat komt", zegt de dochter, "in de beste families voor"
Maar papa voelt zich klote, een oude zak
Sjokt naar de kast voor een slok cognac
Een seconde ruzie
Weg illusie

Klootzak

's Nachts tegen vieren duikt vader in bed
Hij ziet in de spiegel zijn jongste portret
Tranende ogen, een stressfontein
Hangend zijn buikje, vervuild als de Rijn
En het dreunt in zijn kop
Het houdt maar niet op

Klootzak

Hij leeft voor zijn auto, 's avonds voor de tv
Zijn afstandsbediening, daar speelt hij nog mee
Zijn vrouw zet de koffie, zijn aktetas klaar
Morgen vroeg op, met de vut over vijf jaar
Een leven zonder kleur
Gevangen in sleur

Hmmmmm

Zijn zoon gaat op kamers, het kwam er toch van
Later doet hij het anders, althans dat is het plan
Hij hoopt dat zijn pa er iets van heeft geleerd
Die op zijn beurt denkt: Wat deed ik toch verkeerd
Het dreunt in zijn kop
En het houdt maar niet op

Klootzak
Klootzak

Nooit iets gehoord bij de buren
Nooit bij zijn vrienden iets gezien
Nooit iets gehoord bij de buren
Nooit bij zijn vrienden iets gezien