Emma was al 15 jaar getrouwd met enen boer
Die de liefde interesseerde geen ene mallemoer
Hij streelde zijn koeien en koesterde zijn geld
Graaide onder haar rokken als naar knollen in 't veld
Zijn geld, zijn zilverstukken, vergaard in ene sok
Bewaard diep in de kelder, in een vochtig donker hok
Betastte daar zijn munten, 's nachts in het geniep
Bij kaarslicht en in stilte, terwijl zijn Emma sliep

Zij ging nooit naar de kapper, immers hij hield haar kort
Zij droeg haar liefde dapper onder haar blauwe schort
Verdriet begon te knagen aan haar eens zo blanke pit
Pikte 't geld weg uit de kelder, ging er mee naar de smid
Ze toonde hem de munten, schudde met de buit
"Luister", sprak zij luide, "hoor je dit geluid
Sla mij dezelfde munten uit een goedkoop metaal
Als mijn man het verschil niet merkt, krijg jij een kapitaal"

Dit staaltje valsmunterij, voor de smid een peulenschil
En toen hij er mee klaar was, merkte niemand het verschil
Ieder kent het spreekwoord van het ijzer en de smid
Dat gesmeed wordt als het heet is en daarom zei hij dit:
"Fors de prijs die jij betalen moet voor jouw misdadig plan
Ook al ben ik medeplichtig aan het misleiden van je man
Ik zal erover zwijgen, zolang ik hier verblijf
De kosten van je opdracht, betaal je met je lijf"     

Triest was het lot nu van deze jonge vrouw
Ze was voorgoed gevangen, gedreven in het nauw
Laveerde noodgedwongen tussen liefde en bedrog
Maar ik zou willen zeggen: wat dan nog, ja wat dan nog
Maar met niemand kon zij praten, zeker niet met haar man
Die alles zo wou laten, niet anders ook van plan
Gelukkig was zij abonnee van een landelijk damesblad
Dat zette haar op 't spoor van een psychiater in de stad

Zij betaalde zijn adviezen gepast in klare munt
Zij had niet in de smiezen hoe hij haar zaakjes runt
Hij keerde haar om, halveerde zo haar buit
Legde haar geheimen bloot, kleedde haar langzaam uit
Zij las menig artikel over het wrede mannendom
Over vrouwenemancipatie, zij begreep het en daarom
Joegen spookjes door haar hoofdje heen
En langzaam werd ze kwaad, goedgelovigheid
Maakte plaats voor weerzin en voor haat

Haar diepere gevoelens heeft zij degelijk verwoord
In volgorde van opkomst
Heeft zij de boosdoeners vermoord
Haar man, de smid, de dokter, de diepvries aardig vol
Zo zie je: emancipatie eist inderdaad zijn tol
Maar de zaak is uitgekomen, verweerd en verzwakt
Is zij voor de laatste keer door een agent gepakt
De rechter heeft in Nederland het allerlaatste woord
Ze had geluk dat ze een vrouw was
Er volgde vrijspraak.... zegt het voort