Jij wou een zeeman en ik werd een zeeman,
al hield ik dan niet van de zee.
Jij wou me sterk zien en hard aan het werk zien,
in armoe had jij geen idee.
Jij wilde weelde. Wist ik dat je speelde
met mij en mijn liefde voor jou.
Jij wilde sparen en ik moest gaan varen.
Dat deed ik alleen maar voor jou.

Als ik op zee was, ging jij aan de zwier.
Als ik op zee was, dan had je plezier.
Als ik op zee was, ging jij aan de drank,
verbraste mijn spaargeld, dat stond op de bank.

Jij schreef me brieven, bijzondere lieve,
met: ‘Jongen, hou vol, doe je best.’
Ik werkte bezeten, geen tijd om te eten.
Wist ik dat ik zwaar werd geflest.
Dacht steeds aan later, daarginds op het water.
Ik droomde van jou in mijn huis.
En mijn beloning: geen vrouw en geen woning!
Want jij was geen avond meer thuis.

Als ik op zee was, ging jij aan de zwier.
Als ik op zee was, dan had je plezier.
Als ik op zee was, ging jij aan de drank,
verbraste mijn spaargeld, dat stond op de bank.

Eens, toen ik thuiskwam en gauw naar ons huis kwam,
mijn schip was die keer iets te vroeg,
vond ik mijn boekie. Het lag leeg in een hoekie
en jij zat vanouds in de kroeg.
Jij keek al glazig, beneveld en wazig
en schommelde vreemd op je kruk.
Je noemde me Henkie en ik heet Jan-Willem
en toen was mijn droomwereld stuk.

Als ik op zee was, ging jij aan de zwier.
Als ik op zee was, dan had je plezier.
Als ik op zee was, ging jij aan de drank,
verbraste mijn spaargeld, dat stond op de bank.

Als ik op zee was, ging jij aan de zwier.
Als ik op zee was, dan had je plezier.
Als ik op zee was, ging jij aan de drank,
verbraste mijn spaargeld, dat stond op de bank.