O, die oorlog in Vietnam,
breekt u mij de bek niet open:
ik heb heel wat afgelopen,
voordat daar een eind aan kwam.
Demonstreren, weet je wel:
napalm tegen burgerdoelen.
God, ik kon het bijna voelen,
voelen branden op mijn vel.
Maar da’s vijftien jaar geleden
en ik droom er nooit meer van.
En nu, met Afghanistan
heb ik ogenschijnlijk vrede.

We zoeken het weer dichter in de buurt;
we zijn zo moe geworden mettertijd.
En ouder ook natuurlijk, want dat gaat vanzelf
en dus raak je vanzelf van alles kwijt.
We zoeken het weer dichter in de buurt;
we zitten weer te kijken wat het wordt.
We tellen best nog wel eens onze idealen,
maar komen nu geen handen meer te kort.

Tja, in achtenzestig: Praag,
met die Russische bezetting.
Janken deed ik van ontzetting,
dat kwam aan als een pak slaag.
En de komst van Pinochet
waar Alliende voor moest bloeden.
Zoveel machteloze woede,
ik was een en al verzet.
Maar dat is al lang gebroken,
zelfs zo’n pauselijk wanbestuur,
dat weet nu het Heilig Vuur
nauwelijks nog op te stoken.

We zoeken het weer dichter in de buurt;
we doen weer ’s avonds de gordijnen dicht;
we gaan maar weer op onze eigen kleintjes letten
en bisschop Gijssen stelt dat zelfs verplicht.
We zoeken het weer dichter in de buurt;
we hoeven niet zo hard meer tegendraads;
we weten weer precies waar onze grenzen liggen;
we weten weer uitstekend onze plaats.

Libanon, Iran, Irak,
Surinaamse potentaten:
beulen en hun beultjesmaten
komen steeds weer aan de bak.
Polen en El Salvador:
nergens recht en nergens rede.
Steeds dezelfde vuiligheden,
ook al wisselt het decor.
Executies, martelingen…
Maar wat moet je eraan doen?
De gebalde vuist van toen
houdt het nu op handen wringen.

We zoeken het weer dichter in de buurt
en almaar verder weg van ons gevoel.
En voor zover we ons nog ergens druk om maken,
gebeurt dat nu vanuit een luie stoel.
We zoeken het weer dichter in de buurt;
we zetten ons mismoedig buitenspel.
De wereld is nog steeds geen ene moer veranderd,
maar door de jaren heen zijn wij dat wel.

En toch, al kom je zelf dan niet die hemel halen,
dan laat je toch een ander niet de hel?