Hij loopt ‘s avonds door stille straten
Doelloos dwaalt hij in het rond
Niemand wil nog met hem praten
Hij heeft alleen maar een hond
Slaapt ’s avonds onder de sterren
In een portiek of onder een brug
Het liefst zou hij uit willen schreeuwen
Geef mij wat eten en vlug

Waar de mensen altijd gelukkig zijn
Staat niemand stil bij pijn en verdriet
Hoe een ander door het leven gaat
Dat interesseert een ander toch niet 
Alleen maar rozengeur en maneschijn
Wat maakt het uit, hoe of wat het kan zijn
Kijk toch eens verder dan alleen maar bij jou in de straat
Er is niemand die daarover praat

Hij heeft geen huis, nee ook geen familie 
Niemand die ’s avonds thuis op hem wacht
Hij zou toch zo graag willen voelen
Als geluk ook eens naar hem lacht
Hij leeft alleen met zijn hondje
Zijn enige kameraad
Loopt ’s avonds met hem nog een rondje
De enige die met hem praat

Waar de mensen altijd gelukkig zijn
Staat niemand stil bij pijn en verdriet
Hoe een ander door het leven gaat
Dat interesseert een ander toch niet 
Alleen maar rozengeur en maneschijn
Wat maakt het uit, hoe of wat het kan zijn
Kijk toch eens verder dan alleen maar bij jou in de straat
Er is niemand die daarover praat

Alleen maar rozengeur en maneschijn
Wat maakt het uit, hoe of wat het kan zijn
Kijk toch eens verder dan alleen maar bij jou in de straat
Er is niemand die daarover praat
Kijk toch eens verder dan alleen maar bij jou in de straat
Er is niemand die daarover praat