Al die tijd was ik alleen
mijn geluk, verdriet mijn alles
nooit bewust gekozen
grote bos met rozen
schitterend
dieptepunt

Verstrikt in het web
van mijn eigen zwijgen
kom ik maar niet vooruit
vast aan de last
van mijn geheim
kom ik maar niet
kom ik maar niet vooruit

Sinds die tijd ben ik alleen
van buiten lijkt het samen
we bouwen ons paleis
mijn hart zo koud als ijs
luchtkasteel
blijft niet heel

Verstrikt in het web
van mijn eigen zwijgen
kom ik maar niet vooruit
vast aan de last
van mijn geheim
kom ik maar niet
kom ik maar niet vooruit

Zelfs mijn eigen spiegelbeeld
kijkt mij niet recht meer in de ogen
als ik jou genoeg vertrouw
zijn wij samen uitgevlogen

Verstrikt in het web
van mijn eigen zwijgen
kom ik maar niet vooruit
vast aan de last
van mijn geheim
kom ik maar niet
kom ik maar niet vooruit
kom ik geen stap
kom ik geen stap vooruit