Dat kleine ding, zij hield zoveel van jou 
Maar jij, jij stommeling, wou haar niet horen 
Dat kind dat jou nog zoveel vragen wou 
Dat kind heb jij door eigen schuld verloren 
Ze adoreerde jou, jij was haar held
Jij was haar trots dat moest jij toch wel weten 
Dacht jij met al je luxe en je geld 
Haar zo, jouw grote missers doen vergeten 

Zag jij de tranen van je kind dan niet 
Had jij dan echt niets in de gaten 
Zag jij haar dan niet huilen en snikken van verdriet
Omdat jij nooit eens tijd had om te praten 

Ze is nu groot en een volwassen vrouw 
Ze komt zo af en toe eens even kijken 
Ze houdt nog altijd evenveel van jou 
Al liet jij vroeger zelf heel weinig blijken 

Zag jij de tranen van je kind dan niet 
Had jij dan echt niets in de gaten 
Zag jij haar dan niet huilen en snikken van verdriet
Omdat jij nooit eens tijd had om te praten