Ik ben misschien te laat geboren
Hoog in een land met ander licht
Ik voel me altijd wat verloren
Al toont de spiegel mijn gezicht
Ik ken de kroegen, kathedralen 
Van Amsterdam tot aan Maastricht 
Toch zal ik elke dag verdwalen
Dat houdt de zaak in evenwicht

Maar laat me, laat me 
Laat me m’n eigen gang maar gaan
Laat me, laat me 
Ik heb het altijd zo gedaan

Ik zal m’n vrienden niet vergeten
Want wie me lief is blijft me lief
Maar waar ze wonen moest ik weten
Maar ik verloor hun laatste brief
Ik zal ze heus nog wel ontmoeten
Misschien vandaag, misschien over een jaar
Ik zal ze kussen en begroeten
Het komt vanzelf wel voor mekaar

Maar laat me, laat me 
Laat me m’n eigen gang maar gaan
Laat me, laat me 
Ik heb het altijd zo gedaan

Ik ben gelukkig niet verankerd
Soms woon ik hier, soms leef ik daar
Ik heb m’n leven niet verkankerd 
‘k Heb geen bezit en geen bezwaar
Ik hou van water en van aarde
Ik hou van schamel maar ook van duur
D’r is geen stuiver die ik spaarde 
Ik leef gewoon van uur tot uur

Maar laat me, laat me 
Laat me m’n eigen gang maar gaan
Laat me, laat me 
Ik heb het altijd zo gedaan

Ik zal nog wel een keertje sterven
Daar kom ik echt niet onderuit
Ik laat m’n liedjes dan maar zwerven
En verder zoek je het maar uit
Voorlopig blijf ik nog jouw zanger
Jouw zwarte schaap, jouw trouwe fan
Ik blijf nog lang en ’t liefst nog langer
Maar laat me blijven wie ik ben

Maar laat me, laat me 
Laat me m’n eigen gang maar gaan
Laat me, laat me 
Ik heb het altijd zo gedaan

Laat me, laat me 
Laat me m’n eigen gang maar gaan
Laat me, laat me 
Ik heb het altijd zo gedaan

Laat me, laat me 
Laat me, laat me 
Laat me, laat me
Laat me 
Laat me 
Ik heb het altijd zo gedaan
Dus laat mij m’n eigen gang maar gaan