Al blijf ik zingen tot de dageraad mij hoort
Toch wordt mijn liefdeslied door jou niet verhoord
Deze serenade spoort niet aan tot daden
Ik leg m’n hart en heel m’n gevoel in dit lied
Maar zij hoort me niet

Omdat de grond even duur is als het zuiverste goud
Heeft de mens zich steeds hogere huizen gebouwd
Zeventig etages, zeventig etages
Jammer als de vrouw die je aanbidt
Helemaal boven zit

Met m’n gitaar en m’n verliefde tenor
Dring ik hooguit tot de derde flat door
Deze serenade vindt dus geen genade
Jij in de hemelse hoogte der flat
Slaapt in je hemelbed

   O, Isabella, mijn Isabella
Ach, serenades klinken raar
Wie zingt er nog onder een balkon
Met heel z’n ziel in z’n gitaar

Je had m’n stem en gitaar kunnen horen, m’n schat
Per microfoon en versterker van zeventig watt 
Maar zo’n serenade zou me dan slechts schaden
Je buren zouden mij deze nacht
Wreed hebben afgeslacht

   O, Isabella, mijn Isabella
Ach, serenades klinken raar
Wie zingt er dan nog onder een balkon
Met heel z’n ziel in z’n gitaar

Om te bewijzen dat ik echt van je hou
Zing ik morgennacht weer mijn liedje voor jou
Per helikopter, per helikopter
En lijkt het plan overdag toch geschift
Neem ik desnoods de lift

Als je dus morgennacht niet bij kennissen bent
En je tv m’n lied niet te veel overstemt
Zing ik vastberaden deze serenade
Dan wordt je flat een balkon en je bed een prieel 
Hoog in ons luchtkasteel
Ja, ja