Soms denk ik: stel nou eens dat alles is bedacht,
dat je rondloopt in een film over je leven,
dat alles in een script staat opgeschreven
en iedereen een rol speelt, dag en nacht.

Jij bent de hoofdpersoon, maar dat heb je niet door.
Dat ze stiekem repeteren, wordt verzwegen.
Een technicus zorgt voor de zon en regen.
Het huis waarin je woont is maar decor.

Twee mensen, die goed kunnen acteren,
die doen of ze je ouders zijn vanaf het begin.
Iemand anders speelt je beste vriend of hartsvriendin
en de rest mag nu en dan eens figureren.

Hoeveel acteurs er zijn, valt moeilijk na te gaan.
Moet je je tante en je buurvrouw eens bekijken.
Vind je ook niet dat ze veel op elkaar lijken?
Die worden door dezelfde vrouw gedaan.

Soms loop je onverwacht een kamer binnen
en houden de aanwezigen meteen hun mond
of dan kijken ze wat zenuwachtig naar de grond.
Zijn ze juist weer nieuwe scènes aan het verzinnen.

Twee mensen, die goed kunnen acteren,
die doen of ze je ouders zijn vanaf het begin.
Iemand anders speelt je beste vriend of hartsvriendin
en de rest mag nu en dan eens figureren.

Nee, ik hoop eigenlijk dat ik me vergis,
dat ik besta in plaats van in een film te leven.
Maar als ik na ga denken, twijfel ik weer even,
want ik kan niet bewijzen dat het niet zo is.