doe’t ik juster fan hûs wei rûn
mei myn bûse fol jild en al myn betinksels
kaam ik ûnder de brêge myn gewisse tsjin
dy frege my om mei him mei te gean
tegearre bin wy doe fierder rûn
nei it lân fan útwrydske minsken

en krekt oer de grins yn dat smoarge lân
ferkocht ik alles wat my bybrocht wie
mar op it lange lêstdie ik gjin each mear ticht
ik hallusineare sels oer in dûbele moard
en doe’t ik op in dei wekker waard
yn in see fan bloed en aspirine ’s en in mes

haw ik myn gewisse fan kant makke (+) fermoarde
út namme fan it jild en de grûn
en nea sil ien ús wêr tegearre sjen