Je tast de lucht af als je zwijgt
Als je spreekt penseel je nauw ontsnapte zinnen
Je hand ligt op je schoot als op een laken
Je lichaam is te rank om te ontginnen
Je legt een bloem op een schaal
Je hangt een vrucht aan een boom
Je kijkt in het vuur als 't nacht is
Je waakt als ik droom
Je rijgt draden in de morgen
Je spint takken, je weeft goud
Je verhit het paars in purper
Je bezingt 't geel in goud
Je houdt je boeken naar het licht
En vraagt je zegen voor gedrukte woorden
De bergtop is je huis en je hof
Je lichaam is het zuiden en het noorden
Je legt je blik in de wind
Je geeft je tranen aan een steen
Je houdt je vast in de storm
Want je laat me niet alleen
Je weert het onweer voor me af
Je slaat de bliksem voor me terug
Je strooit voor mij een pad
Je slaat voor mij een brug
Je kijkt me na, als ik verdwijn
Je legt je ogen op me tot ik ben verdwenen
Ik zaai m'n leegte om me heen
En straks groeien mijn bloemen op de stenen
Ik vraag draden in de morgen
Ik vraag takken, ik vraag hout
Verhit 't paars in purper
Bezing het geel in goud