De één die drinkt, dat is de pest;
de ander rookt, da’s ook funest.
En ik? Heb ik geen fouten? Nee, eh, één bedoel ik, dit:
kijk maar even wat een veel te dikke autoband hier zit.

Ik wil snoep, snoep,
ik wil kattentong en knabbelknikkers,
chocostengels, snabbelsnickers.
O, ik ben er gek op en ik roep:

ik wil snoep, snoep,
ik wil milky ways en lollieknotsen,
marsen, nutsen, pindarotsen.
Gooi de hele boel maar op mijn stoep.

Ik wil snoep, snoep,
ik wil babbelaars en hele dikke
pure chocoladeflikken
en ik zucht voor zalig goede soep.

Ik wil snoep, snoep,
ik wil raiders, rollo’s en bonito’s,
candy bars en idem dito’s.
Gooi het voor mijn neus, ik vreet het op.

Ik wil drop, drop,
ik wil dubbel dikke kilometers
dubbelzoute dubbelveters.
Kijk eens even hoe ik likkebaard.

Ik wil taart, taart,
ik wil schuimgebakjes, puddingbroodjes,
soesjes, biesjes, bokkepootjes.
alles is verdwenen in een flits.

Ik wil sprits, sprits,
ik wil koekjes, kaakjes en die dingen,
kom, hoe heet dat? Krakelingen!
Lever ze maar af bij I. de Wijs.

Ik wil ijs, ijs.
Kom Martine, haal maar honderd smaken,
dan zal ik wel slagroom maken
en ik stort het in een grote coupe.

Ik wil snoep, snoep.
Ik denk soms: dat gaat problemen geven.
Nu ga ik gezonder leven,
maar dan zie ik zoetigheid en floep!

Ik eet snoep, snoep.
Zoals ik met de verleiding worstel…
Kijk, daar is de tandenborstel.
Zal ik toch maar stoppen met die troep?

Nee, nee, snoep, snoep…