O, wat bisto moai, in skilderij, in plaatsje, in byldsje fan alloai 
o, wat bisto moai, al hast op reinich waar, skynber it oktroai 
ik bin oan dy ferslingere, ik bin der as ik kin 
dan fiel ik my al kening, as ik oer dy rin 
noait wat te ferliezen, ik mei it sa graach dwaan 
wat kin ik oer dy wâdzje, wat kin ik op dy slaan 
en wat der barre sil, do bliuwst wol yn 'e ploai 
ja o, wat bisto moai 

O, wat bisto sljocht, wa hat dit ea sa wollen, wa hat it sa betocht 
o, wat bisto sljocht, do joust ús sa 'n soad wille, do joust ús sa 'n soad nocht 
dyn meander is in keunstner, in skientmespesjalist 
de skiepkes dyn masseuzes, dyn skepper in stilist 
dyn âld en smûk dekor is iennich op 'e wrâld 
in stânbyld foar de minsken dy 't stean foar 't ûnderhâld 
troch it wetter fan de see bisto hjir ea brocht 
wurdst inkeld mar fiede, mei dong en himelfocht 
en o, wat bisto sljocht 

O, wat bisto grien, mannich held op sokken hat op dat hillich lekken stien 
o, wat bisto grien, foar it Sjûkelân yn Frjentsjer hasto nea ûnderdien 
ledekeatsen, merke, de tradysjes hâldsto fêst 
simmerdeis de drokte, winters yn 'e rêst 
smout sa by it doarp, leart elk bern it keatsen skoan 
en kin mei grutskens sizze: 'Ik bin in Tsiene- soan' 
it Wimbledon fan Marsum, foar my de nûmer ien 
sa 'n pronkje fan in fjild, sa 'n fjild hat wier gjinien 
tusken autodiken blinkend as in edelstien 
o, wat bisto grien