Ik kom binnen, 
en 'k zie ze staan.
Ze draait zich om, 
en kijkt mij aan.
Ik kijk naar haar, 
zij kijkt naar mij.
We kijken veel te lang, 
en we denken allebei...

Electricity.

Wow, wow, wat een wijf, 
ooh, wat een lijf.
Ik kan er bijna nimmer naar kijken.
Wow, wow, wat een blik, 
denk dat ik stik.
'k Ben hier echt totaal aan 't bezwijken.
Oh, now, ik voel me of ik val, 
er valt in dit geval niks te kiezen.
Oh, now, ik kom weer van stal, 
en ik weet... ik ga mezelf nog verliezen.

Iedereen wacht, 
in de rij.
Nog één iemand en dan is 't aan mij.
Ik heb haar blik nu al te lang gemeden, 
ik kijk haar in haar ogen en ik zeg: 
"Voor mij graag één klein grof, gesneden".

Maria, 
van in bakkerij "De warme pistolet".
Oh, oh, oh, oh, Maria, 
'k pak ze in en 'k neem ze mee.

Electricity.

Ze zegt:
"Was dat alles, of had u nog iets anders gewenst?".
Ik denk: 
"Amai ja, ze moest het is weten".
En ik voel het wel, 
zij kijkt naar mij dus, 
ik kijk zomaar wat rond, 
ik doe alsof ik na denk, 
"Euh, ..., ahja euh, ..., voor ik het vergeet, euh..., doet u mij nog, TIEN MILIOEN PISTOLETS, en dan nog zo'n zacht broodje, ne krentenbol en een vlaai".
Want den deze die koopt alles van de dees.

In een zakske, 
als da kan.
Oh, z'is zo sexy, 
'k smelt ervan.
Ze zegt: 
"Mercikes, en salut".
Oh, gij schoonste aller vrouwen, 
merci en salut.

Maria,
(Merci en salut) 
van in bakkerij "De warme pistolet".
(Merci en salut)
Oh, oh, oh, oh, Maria,
(Merci en salut) 
'k pak ze in en 'k neem ze mee.

Ik staan weer buiten, 
er is niks gebeurd.
Maar vanbinnen, 
totaal verscheurd.
'k Heb het overleefd, 
in de bakkerij.
Maar wacht maar tot seffes, 
in die beenhouwerij.

Electricity.

©Tekst: Pieter Embrechts